ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ…

Οι εφημερίδες σήμερα είναι γεμάτες από τίτλους του τύπου η Μακεδονία είναι μια ή η Μακεδονία είναι Ελληνική

Η αλήθεια είναι ότι η Μακεδονία σα γεωγραφικός προσδιορισμός ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα ενώ ιστορικά ελληνικό έγινε το τμήμα που μας ανήκει μετά την κατάληψη του από τον ελληνικό στρατό. Για χιλιετίες, τουλάχιστον από τον 5^ο μΧ αιώνα η Μακεδονία αποτέλεσε σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών που εγκαταστάθηκαν σ αυτή είτε εισβάλοντας (πχ Βούλγαροι-Τούρκοι) είτε διεισδύοντας ειρηνικά (πχ σλάβοι Δρογουβίτες και άλλοι) είτε μεταφερόμενοι δια της βίας από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες από τη Μ Ασία για την ενίσχυση των ελληνόφωνων πληθυσμών μετά από την επέλαση διαφόρων εισβολέων (Αρμένηδες και Παυλικιανοι αιρετικοί)

Δεν είναι τυχαίο ότι η επιχειρηματολογία του εγχώριου εθνικισμού αντλείται και περιορίζεται στην αρχαιότητα και αποφεύγει τις αναφορές στη μεσαιωνική και νεώτερη ιστορία ενώ οι Βουλγάρικοι και Μακεδονικοί πράττουν ακριβώς το αντίστροφο.

Η Μακεδονία υπό Οθωμανική κυριαρχία αποτελούσε ένα μωσαϊκό λαών και θρησκειών με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς διάσπαρτους σε όλη της την έκταση ανάμεσα σε ανάλογες συσπειρώσεις αλλοεθνών και αλλοθρήσκων. Υπήρχαν ισχυρότατες ελληνικές κοινότητες εκτός σημερινών συνόρων (πχ Μοναστήρι) και συμπαγείς σλαβόφωνοι πληθυσμοί στην περιοχή της Κοζάνης και βουλγαρόφωνοι στην ανατολική Μακεδονία.

Η σημερινή εθνολογική σύσταση της Μακεδονίας εκατέρωθεν των συνόρων είναι αποτέλεσμα της βίαιης ανακατανομής πληθυσμών που έγινε στη Διάρκεια των βαλκανικών πολέμων και στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας.

Αν και μας αρέσει να αναφερόμαστε με μελανά χρώματα στους ξεριζωμούς των Ελλήνων από τις προαιώνιες εστίες τους από την Βαλκανική και την Ασία ξεχνάμε να επισημάνουμε ότι πολλοί από τους Έλληνες αυτούς εγκαταστάθηκαν στα σπίτια και τις περιουσίες αλλοεθνών που ξεριζώθηκαν από την Μακεδονία την ιδία εποχή με ανάλογες μεθόδους. Κατά τη διάρκεια της προέλασης των Βαλκανικών στρατών οι άμαχοι έπεσαν θύματα βίαιων εκκαθαρίσεων στις οποίες διακρίθηκε ΚΑΙ ο Ελληνικός Στρατός. Το έγκλημα ολοκληρώθηκε την αμέσως επόμενη περίοδο με τις κατ ευφημισμόν ανταλλαγές πληθυσμών. Σ αυτό το όργιο βίας όλοι οι λαοί της περιοχής είναι ταυτόχρονα θύτες και θύματα και τα γεγονότα δεν επιτρέπουν δυστυχώς σε κανένα να αισθάνεται περήφανος.

Αν διδάσκει κάτι η ιστορία της Μακεδονίας υπό αυτό το πρίσμα, το μήνυμα είναι νομίζω σαφές. Οι αλυτρωτισμοί και οι εθνικιστικές εξάρσεις είναι επικίνδυνες και οδηγούν σε βαρβαρότητες και οπισθοδρόμηση. Στη νέα πραγματικότητα οι σχέσεις εμπιστοσύνης η συνεργασία και η αλληλοκατανόηση είναι μονόδρομος αν το στοίχημα είναι η ευημερία και η πρόοδος. Γι αυτό χρειάζονται τολμηρές πολιτικές και υπέρβαση των στερεότυπων που δημιούργησε η επίσημη «ιστορία» λίγο ως πολύ παντού στην περιοχή