περι ΕΣΥ

με αφορμή ενα αρθρο στην κυριακατική ελευθεροτυπία για τα χάλια του Ευαγγελισμού.
Καθως όλα τα ρεπορτάζ με αναλογο περιεχόμενο συγκλινουν στην αναγκη προσλήψεων, επενδύσεων και βελτίωσης των νοσοκομείων της Αθηνας:
Βασική παράμετρος του προβλήματος Υγεία στην Αθήνα είναι η χωροταξική κατανομή των νοσοκομείων στο λεκανοπέδιο. Στον άξονα Β. Σοφίας - Μεσογείων υπάρχουν σήμερα τουλάχιστον 17 Δημόσια Νοσηλευτικά ιδρύματα από τον Ευαγγελισμο μέχρι το Σωτηρία με αποκορύφωμα του αλαλούμ τα δύο παιδιατρικά στο Γουδι που λειτουργούν απεναντι το ένα από το άλλο ανεξαρτητα μεταξύ τους οντας πρακτικά τα μοναδικά στο λεκανοπέδιο.
Το προβλημα του Ευαγγελισμού (και άλλων ) είναι οτι είναι μακράν μεγαλύτερο νοσοκομείο από ότι μπορεί να σηκώσει η υποδομή του. Η απαντηση λοιπόν είναι η αποσυμφόρηση με μεταφορά δραστηριοτήτων αλλιώς ότι επενδύσεις και να γίνουν πολύ λίγο μπορούν να αποδώσουν αφού στην ουσία είναι αδύνατη η επέκταση. Χώρια που θα επέτεινε ακόμα πιο πολύ το κομφούζιο που δημιουργεί η υπερσυγκεντρωση υπηρεσιών υγείας στην περιοχή.
Αν και το πρόβλημα είναι γνωστό από παλιά κανεις δεν μιλάει γι αυτό και με την εξαίρεση του Αττικού στο Χαιδάρι Κανενα νεο νοσοκομείο δεν κατασκευαστηκε στην περιφέρεια ενώ κολοσσιαίες επενδυσεις σε δυναμικό και πόρους πεφτουν μέσα στην μαυρη τρύπα των νοσοκομείων του κέντρου.
Προσθέστε οτι η αναπτυξη αυτών των νοσοκομείων έχει γίνει τυχαία και απρογραμμάτιστα με γνώμωνα μικροσυμφέροντα γιατρών και πολιτικών με συνέπεια ένα ατελειωτο σουρτα φερτα μεταξυ της παθολογικής του ενός του μαγνητικού του άλλου και της χειρουργικής ενος τρίτου (με σφήνες ιδιωτικών ιατρείων και διαγνωστικών κέντρων) και έχετε την εικόνα ενος κυκλώματος που καταναλώνει πόρους και ανθρώπινες ζωές. Αρνητικό ρόλο έχει παίξει στο πρόβλημα η παρουσία της ιατρικής σχολής και η διασπορά των κλινικών της πρακτικά σε ολα τα ιδρύματα του κέντρου. Μιας Ιατρικής που πάσχει απο αρτηριοσκληρυνση και γιγαντισμό και που συνηθως προτάσει ιδιωτικά συμφέροντα και προσωπικές επιδιώξεις.
Τα συμφέροντα των γιατρών που εργαζονται σ αυτά -κυρίως των πανεπιστημιακών - και η αντιδραση των εργαζομένων συγκλινουν και επικρατούν καθώς κανένας υπουργός ή κυβέρνηση δεν έχει την διαθεση να παρέμβει για το καλό της δημόσιας υγείας , της αποσυμφόρησης του κέντρου και της υποστήριξης της μειζονος περιφέρειας πρωτευούσης (το θυμάστε??) με συγχρονα αξιοπρεπή νοσοκομεία.
Η απάντηση λοιπόν είναι συρίκνωση των νοσοκομείων του κέντρου, νέα νοσοκομεία στην περιφέρεια , π,ανω σε μεγάλους οδικούς αξονες και τις γραμμες του μετρο.
Αντι γι αυτό ο σημερινός υπουργός υγείας προοθεί Ιδιωτικές επενδύσεις είτε με την μορφή ΣΔΙΤ (εντελώς ασυμφορες απο όλες τισ πλευρές) είτε με παραχώρηση δημοσίων ιδρυμάτων (οπως η προσπάθεια παραχώρησης της Βουλας)